osiemnastowiecznie - stays i buciki / my 18th century stays and shoes

Stays skończyłam już dawno temu, ale jakoś nie było okazji zrobić im zdjęć (...no i tak długo je się zakłada!! :D). W końcu temat był na tyle przeterminowany, że stwierdziłam "A, co tam. Pokażę je razem z gotową suknią". Nie pomyślałam tylko, że sama suknia będzie powstawała milion lat. 

Ale, ale! Załapiecie się też na fotki moich śmiesznych osiemnastowiecznych butów. Kiedy Daisy je zobaczyła, powiedziała: "Wooow! Są strasznie brzydkie, ale wyglądają tak... epokowo!". To mniej więcej wyraża mój do nich stosunek. Sprzedawczyni w second-handzie prawdopodobnie wątpi teraz w mój dobry gust, ale z resztą outfitu prezentują się znakomicie.

Stays - uszyte z dwóch warstw grubego materiału. Pierwsza próba gorsetu pół-fiszbinowego z podszewką zakończyła się porażką, dlatego poprzestałam na minimum i zmieniłam koncepcję. Nie był to taki zły pomysł. Zawsze podobały mi się gorsety pełnousztywniane, a z tworzenia go miałam tyle zabawy i radości, że jeszcze zanim skończyłam, postanowiłam uszyć kiedyś kolejny. Przede wszystkim fajnie wciska się fiszbiny do kanalików - od razu widać efekt pracy.

A, no właśnie - fiszbiny. Użyłam opasek kablowych, o, takich - szerokość 4,8mm, różnej długości. Na początku zainwestowałam w 50 0pasek, ale okazało się, że zużywam je dość szybko. Ostatecznie skończyło się na około 90 fiszbinach (licząc te krótkie, niedorobione). Wykrój powstał dzięki tej stronie  - znajdziecie tam generator wzoru, który po małych modyfikacjach może służyć za bazę gorsetu XVIII-wiecznego. Ustawienie fiszbin bezczelnie odgapiłam od dziewczyny z tego bloga, zmieniając tylko jedną rzecz - patki są u mnie nieusztywniane.


I finished my first stays a long time ago, but had no time to take the photos (and it's soo loong and tiresome to put them on!). I decided to show them with the finished dress, but didn't suspect sewing it would take me that long...

You'll also get to see my funny 18th-century-like shoes I found in a second hand shop the other day. They're rather hideous from the modern point of view, but look historical (well, at least more historical than my black high heels.) The shop's seller probably doubts in my fashion taste right now.

So the stays are sewn of two layers only. I really suck at multi-layer sewing - two layers were the best I could get, honestly. Luckily, the fabric I used was rather thick. 

At first my goal was to make half-boned late 18th century stays, but after a while I changed my mind and, because I was always fond of full-boned stays, decided to give them a try. And I really loved it! Pushing the boning into those tiny channels was so much fun!

I used 4,8 mm (no idea how many inches, sorry!) cable ties - about 90 of them. Thanks to this site, I didn't have to worry about the pattern, while the design was shamelessly stolen from here. I just left the tabs unboned.

(Bardzo złe zdjęcia zawdzięczacie tym razem późnej porze robienia oraz chamskiemu przycinaniu kadrów, co skończyło się zaawansowaną pikselozą.)

Całość wykończyłam lamówką (ręcznie - ja!! czy to nie wspaniałe?), nie pytajcie, co mnie pokusiło o taki kolor. A teraz trochę o moich innych śmiesznych błędach:

1. Widzicie te metalowe oczka? Haha, wynaleziono je w latach 20. XIX wieku. Dowiedziałam się o tym zaraz po wielkich zakupach, w trakcie których wydałam fortunę na narzędzie do ich nabijania. Nie mogłam uwierzyć, że tego nie przewidziałam - przyzwyczajona do XIX wieku, w którym techniki są zbliżone do tych nowoczesnych, nie wpadłam na to, żeby przejmować się, "czy to już wymyślili". Trudno, pomyślałam! Zapłaciłam? Będą oczka. 

2. Sznurowanie. I znów. Kto by pomyślał, że wtedy sznurowano INACZEJ. Spiralnie, zamiast na krzyż. Oczywiście zauważyłam to już po nabiciu oczek, co uniemożliwiło mi specjalnie ich ustawienie. Na szczęście to jakoś dało się obejść, chociaż stays odrobinkę się przez to krzywią.

3. Nie wzięłam pod uwagę moich odstających łopatek. Zazwyczaj pamiętam o nich, konstruując tyły sukni - ale nie pomyślałam, że ramiączka mogą przez to dziwacznie się układać. Mama poradziła mi, żebym troszkę je przycięła, ale to było już po obszyciu całości lamówką. Dziwne ramiączka zostają.


Dzięki w miarę miękkim fiszbinom stays są "prawie że wygodne", a kształtują i spłaszczają sylwetkę. Zastanawia mnie tylko, czy powinny wrzynać mi się w plecy. No i sznurowanie to prawdziwa męka. Zajmuje wieki. 


Ridicoulusly bad photos - again. Have I mentioned my room is really dark?
I finished the stays with a bright green tape, no idea why I chose this colour.
Now a bit about my stupid mistakes:

1. Metal eyelets! Seriously, I had no idea 18th century people haven't invented them yet. I found out right after I spent a lot of money on a set metal eyelets & this little machine to attach them, so... Nevermind. I payed for it.
2. Lacing. Again, I haven't even thought about it. Why would they do it the other way round? 
3. My shoulder blades. They're kinda odd and that makes the stays look odd too.

Anyway... Thanks to rather soft boning stays are almost comfy, still they shape my body.



Teraz czas na buciki...

Now - the shoes!

Ta-da!

A już niedługo ciąg dalszy moich zmagań z osiemnastym wiekiem.